Haurrekin heriotzaz aritzearen garrantzia

Egungo gizartea arrakasta eta indibidualismoan oinarrituta dagoenez, maiz ez dago hain alaiak ez diren alderdiez hitz egiteko aukerarik. Eta gainera, gai hori ezjakintasunarekin erlazionatua badago, tabu bat izango dugu. Gaur horietako batez hitz egingo dugu: heriotzaz.

Heriotzaz ezer gutxi dakigu, zer dago bada hil ondoren? (Erlijio eta sinesmenak albo batera utzita). Errealitate honen inguruan ez dago ezer garbi eta gainera guri ez digutenez garbi hitz egin, helduoi  gai zaila iruditzen  zaigu. Zenbatetan atera zaizue gaia lagunartean eta baten batek errotik moztu elkarrizketa?

Haurrentzat, berriz, gai erakargarrietan erakargarrienetarikoa da. Eta hori da, hain zuzen ere, baliatu behar duguna gaiaz beraiekin hitz egiteko. Are gehiago, bizitzan hezi nahi baditugu, bizitzaren osotasuna mahaigaineratu nahi badiegu, heriotza badela jakinarazi behar diegu, horretarako eskubidea daukate.

Noski, honek ez du esan nahi heriotzaz egunero edo maiztasun jakin batekin aritu behar garenik. Bai, ordea, aitzakiaren bat aurkezten zaigunean, naturaltasunez eustea: haurrek egindako edozein galdera, topatutako edozein animaliaren gorpua, entzundako abestiren baten letra …

Baina … zergatik?

Bada, heriotza unibertsala eta naturala delako eta horren aurrean presta gaitezkeelako. Bizitzaren amaieraz kontzientzia hartu beharra daukagu, horrek, gertuko heriotzaren bat aurkezten zaigunean biziko dugun dolu prozesuan aurrera egiten lagunduko digulako, baliabide gehiago izango baititugu.

Garrantzitsua da haurrek heriotzaz, eta beste edozein gaiez, noski, hitz egiteko konfiantza giroa nabaritzea, honek euren beldur eta sentimenduak konpartitzen lagunduko baitie . Eta horrek, hain zuzen ere, lagunduta sentitzea eta prozesua hobeto bizitzea ahalbidetuko die.

Laburpen txiki bat

Hitz egin dezagun haurrekin heriotzaz, era natural eta autentikoan. Honek etorkizuneko euren dolu prozesuetan  lagunduko die, izan ere, prozesuan lagungarri izango zaizkien   baliabide eta harremanak izango dituzte.