Testu hau era.eus egitasmotik ekarri dugu.

Jaioko den haurraren zentzumenak tirriki-tarraka garatzen dira amaren sabelean. Entzumena, esaterako, hogeita laugarren asterako prest dago, eta hortik aurrera, umekiak amaren gorputzak osatutako orkestraren musika jasotzen du: bihotzaren taupadak, biriken soinua, sabelaren kantua eta ahotsen melodia guztiak. Horiek guztiak soinu ezagun eta lasaigarriak izanen dira jaiotzen den momentuan bertan, eta gero.

Ahotsekin eta kantekin batera haurraren ingurunean dauden hizkuntzen ahoskera eta doinuak ere ezagutzen hasiko da. Izan ere, umeak oso goiz hasten dira hizkuntzaz jabetzen, jaio orduko edo akaso lehenago. Hori erakusten dute hainbat ikerketek, lehenengo asteetan jada ninia gauza dela hizkuntzak ezberdintzeko, ziur aski hizkuntzen azentuen eta berezko erritmoen arabera.

Haurrak edozein hizkuntzaren soinuez jabetzeko prestatuta jaiotzen dira. Denbora aurrera joan ahala, ordea, gaitasun hori galtzen dute eta inguruan duten edo dituzten hizkuntzen soinuetan “espezializatzen” dira. Nolabait esateko, entzuten dituzten soinuak erreproduzituz entrenatzen dira eta entzuten ez dituztenak ahaztu egiten dituzte, haiek ahoskatzeko gaitasuna galtzen doazelako. Hori da haurren eta helduen arteko alderik nabarmenena hizkuntzak ikasterakoan: txikitan edozein soinu erreproduzitzeko daukagun erraztasuna.

Beraz, baliatu dezagun gaitasun hori eta haurrak sabelean daudela zein sabeletik kanpo, kanta eta hitz egin diezaiegun ahal dugun guztia. Egun batean, oharkabean, sekulako oparia jasoko baitugu: haurren lehenengo hitzak entzutea.