Neurologoa eta psikiatra da Boris Cyrulnik. Musikariz, musikologoz eta neurologoz osaturiko lan talde batean jarduten du, eta ezinbestekotzat jotzen du artea lehenbailehen txertatzea hezkuntza sisteman.

 

Artea definitzerakoan Cyrulnikek musika, marrazketa, antzerkia, zinema eta kirola aipatzen ditu bereziki. “Kirola arte mota bat da”, azaltzen du neurologoak. “Jakin badakigu musika instrumentu bat jotzen duen haurrak garunaren ezkerreko aldean dagoen lobulu tenporala estimulatzen duela. Neurozientziari esker irudiak eta bideoak ikusi ditugu”, azaltzen du. “Garuneko atal horrek lantzen du lengoaia eta musika instrumentu bat jotzen duen haur batek jotzen ez duenak baino hobeto hitz egiten du eta lehenago hasten da hitz egiten”.

Abesbatza batean abesteak ere eragina duela dio Cyrulnikek. “Egiaztatuta dago musika egiten duten haurrek errazago sozializatzen dutela eta arrazoia da errazago hartzen dutela konfiantza. Konfiantza benetako lasaigarria da. Gainerakoekin egotera ohituta daude, errazago hitz egiten dute, interakzio erritualak ikasten dituzte… Gehienetan gustuko dute eskola eta emaitza akademiko onak dituzte”.

Neurologoa arte mota guztien presentziaren aldekoa da, eta adin oso txikietatik hasi behar dela lanean uste du. Kirola ere arte moten artean sartzen du. “Kirola egiterakoan garuna estimulatzen dugu, eta hobeto funtzionatzen du. Zer ari da gertatzen gure mundu garatu honetan? Sedentarismoarekin lotutako gero eta gaixotasun gehiago ditugula, eta hori gertatu da gure gorputzaren zainketa alde batera utzi dugulako”.

Artea enpatia lantzeko

Marrazketa, antzerkia, zinema… enpatia lantzeko tresna oso onak direla uste du neurologoak. “Uste duzu zurea dela benetakoa den sinismen bakarra? Bada, beste sinismen batekoa den ume baten pelikula ipiniko dizut eta konturatuko zara ume oso normala dela. Beste kultura batekoa delako du beste Jainko bat”.

Cyrulnikek uste du haur eskoletatik hasi behar dela arte lanekin eragiten. “Ipuinak, esaterako, oso baliagarriak dira. Neska-mutikoek ipuinekin ikasten dute hobeto adierazten, eta gero ipuinaren irakaspenari buruz hitz egiten da. Zergatik lapurtu dio azeriak gazta beleari? Ipuin polit bat kontatzen diegu lehenengo eta ikasbidea lantzen dugu gerora. Eta neska-mutikoak filosofo txiki bihurtzen ditugu. Eta ez nahastu, filosofo txiki horiek oso azkarrak dira eta adin oso txikietatik, gainera!”.