Askotan gertatzen zaigu haur berria jaiotakoan bakarrik haurrari buruzko galderak egiten dizkiogula bai amari eta bai aitari. Egia esan gutxitan galdetzen diogu amari nola dagoen bera eta oraindik gutxiagotan aitari. Amari ere askotan kosta egiten zaio benetako sentimenduak azaleratzea erditu berri den aro horretan, gizarteak beste irudi bat eman nahi duelako amatasunaren inguruan oraindik, nahiz eta hau badoan poliki-poliki aldatzen. Baina aitari askoz gutxiagotan galdetzen zaio nola sentitzen den aro berri horretan.


Egia da, aitarentzat erosoa izan daitekeela ezer ez galdetzea. O so saila egiten zaielako beraien sentimenduekin konektatzea, ez daude ohituak sentimenduak azaleratzen. Ez dute hezkuntzarik izan honen inguruan, ez beraien etxeetan ez eta gizartean ere. Beraietaz beste gauza batzuek espero dira.


Baina bat-batean aitak nahi eta nahi ez sentimendu berriak ditu. Honetaz hitz egiten duten artikulu askok sentimendu desberdinak aipatzen dituzte. Nik hemen hiru sentimendu aipatuko ditut, niretzako nabarmenenak:

  1. Ekonomikoaz arduratzen dira, beraien buruari galdetzen diote familiaren sostengu ekonomikoa emateko gai izango diren.
  2. Behar bezala egiten jakingo duten, hau da, momentu honetan bere bikotearentzako lagungarriak izango diren eta ez zama bat.
  3. Desagertuak sentitu ahal dira, bat-batean ama umearekin maitemindu delako eta begirada haurrarentzako delako soilik, beraiek hortik kanpo sentitzen dira.


Sentimendu guzti hauek sentitzea normala den arren,garrantzitsuena honen aurrean nola jokatzen duten dela esango nuke. Kasu gehienetan, zoritxarrez oraindik, sentimenduetatik alde egiten dute, ez baitiete sentimendu horiei aurre egiten inork irakatsi beraz sentikor sentitzen dira eta alde egiten dute. Beraz gehienak momentu honetan lanean zentratzen dira etxera geroz eta beranduago helduz, edo beste edozer ekintza eginez. Kosta egiten zaie egoera berriari aurre egitea eta beraz betiko bizitzarekin jarraitu nahi dute. Egia da hemen bikotearen laguntza lagungarria dela beraientzako, baina emakumea ez bada horretaz konturatzen, (normala den moduan beste gauza batean dagoelako) , aitek, beraiek egin behar dira kargu beraien sentimenduez, beraien buruarekiko erantzukizuna beraiek bakarrik baitute.

Egia da bestalde, arestian aipatutako aita eredu hori gailentzen den arren, geroz eta aita gehiagok beraien lekua eskatzen dutela. Beraien sentimenduetan arakatzeko geroz eta beldur gutxiago dutela eta beraz, hauei aurre egiteko prest agertzen direla. Javier Domingo psikologoa da, eta honetan dihardu lanean. Beraien sentimenduez kargu egin nahi duten gizonekin lan egiten du. Aitatasun berri baten bila ari den talde bat sortu du: “si los hombres hablasen” deritzona. Talde hauetan aitaren papera kontuan hartzen da eta beraiek behar duten laguntza emozionala ematen saiatzen da Javier. Bere esanetan aita batek erditu berriko aro honetan duen erantzukizun handiena, horretaz informatzea da. Datorren aro berri horri buruzko informazioa izatea. Informazioarekin asko egin baitezake amaren sostenguan.

Baita, sentimenduak azaleratzen ikastea , hau amak eta haurrak sortzen duten erlazioan oso lagungarria izango da. Ama ez da bikoteaz arduratu beharko, kasu batzuetan gertatzen den lez. Aita izango da bere sentimenduak kudeatzeko gai eta amari behar duen sostengua eman ahal izango dio.