Arkitektoa eta hirigilea da Zuriñe Burgoa, eta Dunak kolektiboaren baita ari da lanketa egiten. Jolaserako guneak aztertu eta egokitu behar direla uste du, eta hezkuntza munduarekin lotuta eskolako jolastokiak dira jolaserako eremu garrantzitsuenak.

Burgoak hainbat jolastoki aztertu ditu. “Jolastoki horiek espazio irekiak ziren hasiera batean eta herria bera zen jolastokia. Denborarekin, ordea, hirietan gertatu den moduan eskolako jolastokiak leku txikiak eta hesituak bihurtu dira. Jolasgune mugatuak dira”.

Hezkidetza lantzeko leku estrategikoak direla uste du Burgoak. Dio aztertzen badugu eskola gehienetan zein jolastoki eredu dugun konturatuko garela nola gehienetan ez den aldaketa handirik eman mutilak eta neskak banantzen zituen eskola eredu segregatzaile hartatik. “Eskola hartan eredu maskulinoa hartu zen eredu nagusitzat eta gaur egun eskolak mistoak dira baina patio eredua mantendu egin da”.

Hezkidetza kontuan hartuta bada mugimendua gauzak aldatzeko baina jolastokien esparruan ez da oraindik aurrerapauso handirik eman adituaren esanetan. “Uste dugu hori lanketa estrategikoa dela eta horregatik hasi gara honetan. Gaur egun gero eta gehiago dira aldaketara animatzen diren eskolak, baina dirua behar da eta instituzioek ere hartu behar dute ardura; izan ere, pauso asko daude emateko bide horretan. Eta eskola komunitate osoa inplikatzea oso oso garrantzitsua da”.

Jolaserako bestelako espazioen egoera

Orokorrean mugatzen joan dira jolaserako espazioak, eta isolatzen. “Hor atzean ere badago kontrolaren gaia. Lehen espazio irekiak ziren eta ume gehienak kalean jolasten zuten. Gaur egun eraikitzen ditugu leku txikiak, hesituak eta kontrolatuak pentsatzen dugulako oso arriskutsua dela ume txikientzako, baina berez arriskutsua dena hiria da”, azaltzen du Burgoak.

Hirigintza gizarte eraldaketarako tresna da adituaren esanetan balore inplizitu asko dituelako; izan ere, erabat baldintzatzen du gure egunerokoa. “Zaintza lanak baditugu eta osasun zentrora joan behar badugu, baina gero erosketak egin behar baditugu eta lanera joan gure egunerokoa errazagoa izango da hiriak edo herriak hurbiltasuneko eskala bat eskaintzen badigu eta erraztasuna leku batetik bestera mugitzeko”. Zonifikazioa oinarri duen eredua ipintzen du Burgoak kontrako aldean.

Francesco Tonucci defendatzen du gaur egungo hiriak daudela pentsatuak kontuan hartuta autoa duen gizon zuri eta maila sozio-ekonomiko ertain-altukoa. “Estandar bat hartu da eta unibertsaltasun faltsu baten izenpean saldu diguten eredua dugu. Hiriak mugikortasun arazo eta zaintza lanik gabeko gizon dirudunak eredu hartuta diseinatu dira, eta horrek ekarri du zonifikazioa”.

Zuriñe Burgoarekin izandako elkarrizketa entzuteko egin klik hemen

Argazkiaren iturria hemen.