Nerabezaroa etapa korapilatsua da; izan ere, etorkizunean eragina izango duten erabaki garrantzitsuak hartzeko unea izan ohi da. Iratxe Ortiz de Orruño pedagogoaren ustez ez gara konturatzen oraindik gazteegiak direla erabaki horiek hartzeko. “Garapen fase oso korapilatsuan daude eta etapa oso hauskorra da. Identitatea egituratzen ari dira eta aurkitu behar dute zer gustatzen zaien, zer ez zaien gustatzen, zertan diren onak eta zertan ez hainbeste… Hamabi urterekin hasten dira aukerazko ikasgaiak erabakitzen, eta 15-16 urterekin eskatzen diegu erabakitzeko zientziak edo letrak ikasi nahi dituzten”.  

Egoerak antsietatea, estresa, presioa eta larritasuna sortzen diela dio Oritz de Orruñok, baina batez ere beldurra. “Beldurra zalantzari eta ziurgabetasunari, eta betiko galderari: Eta okerreko erabakia hartzen badut?”. Adituak dio nerabe batzuk zorteko direla nahiko goiz ikusten dutelako argi zertara bideratu nahi duten. “Beste kasu batzuetan hartzen dute erabakia epemuga amaitzen zaielako, eta zenbait kasutan presioak emaitza akademikoetan eragiten du. Ez dute erabakia hartu nahi eta modu inkontzientean bada ere ez dute ikasgaia gainditzen”.

Familiaren papera

Ortiz de Orruñoren esanetan familiak egiteko garrantzitsua du prozesu honetan. “Denbora hartu behar da egoera aztertzeko. Jakin behar dute okerreko erabakia hartuta ere ez dela ezer gertatzen. Familia alboan izango dutela beti. Hitz egin nerabeekin eta aztertu edozein erabakiren ondorioak zeintzuk izan daitezkeen. Ikusi behar dute gertatutakoak gerta babestu eta errespetatu egingo ditugula”.

Konfiantza eta ziurtasuna emango die gauzak familian hitz egitekoak eta nerabezaroan hori da behar dutena. “Garrantzitsua da ulertzea ez ditugula helburu gainditu ezinak jartzen; izan ere, garrantzi handia hartzen du huts egitearen beldurrak”. Ikastetxeko orientatzaileak lagun dezake baita ere.

Albistearen iturria hemen

Argazkiaren iturria hemen