Guraso seme alaben elkar ulertzea: Exijentziatik bat egitera.

Nerea Mendizabalekin elkarrizketa artikuluan idatzitakoaz.

Exijentziatik eskatzen ari garenean, haurra matxinatzea eta oposizioan egotera gonbidatzen dugu. Modu honetan guda aurreikusia dago. Helduak, exijentzi horren atzean dagoen beharrak deskubrituz eta haurraren jarrerarekin bat eginez benetako komunikaziorantz bidea egin genezake.  Eta hau izan daiteke, bion interesak  kontutan hartuko duen irtenbide bat topatzeko modurik eraginkorrena. Nola bat egin haurrarekin, nik nahi dudana egiten ez duenean?
Adibidez, haurrak ez du ilea moztu eta dutxatu nahi eta amak telebistarik ezingo duela ikusi esan dio hori egin arte.

Haurra: Nik kriston famili kaka daukat
Ama: familia kaka daukazula? Zer egiten du ba zure familiak kaka izateko?
H: eske, ez banaiz dutxatzen eta ilea mozten, ezin dut telebistarik ikusi
A: aaaahhh…, eta zuk telebista ikusi nahi duzu, dutxatzea erabaki edo ez, ezta?
H: baaaaaaii, ta zuk esaten didazu ilea moztu eta dutxatu arte ez didazula utziko, ta hori kriston kaka da!
A: noski, ze zuk zeuk erabaki nahiko duzu noiz dutxatu edo noiz ilea moztu, edo hori egitea nahi duzun edo ez, ezta? eta ez zure gustukoen duzun jarduera horrekin baldintzatu. Hori da?
H: ba bai, ta hori txantajea da… gero nik esaten dizudanean nere gauzak jasotzen badizkidazu 10 muxu emango dizkizudala, zuk gauzak ez dituzula horrela egin nahi esaten didazu.
A: ya…. Eta hori ez zaizu juxtua iruditzen… Egia da bai, batzutan ez dudala jakiten nola lortu neretzat importantiak diren gauzak eta modu horretan egiten ditudala…. Zergatik uste duzu horrenbeste nahi dudala zuk ilea moztu eta dutxatzea?
H: igual ni zikina banago etxea zikinduko dudalako…
A: bueno…, etxea txukun edukitzea gustatzen zait, bai. Honekin batera, zu txukun eta politta egotia nahi det jendea zure ondoan gaudenok zurekin gustoa egoteko, ze usain txarra eta zatar daudenen pertsonen ondoan egotea ez da hain atsegina… Ta egia esango dizut. Batzutan kalanbrea sartze zait kaleko jendeak ze pentsatuko duen neregatik, « halaaaa, baino nola lezake semea hain zikin edukitzea ama honek, ze ama txarra den! ».
H : dutxatzea ez zait importa baino ez dut nahi ilea moztea… eta ez dut nahi telebista ikusi gabe gelditu

A: zuk esan hau al den esan nahi duzuna: Zuri fastidiatzen dizuna egin nahi ez dezun zerbait egin behar izatia da? bestela ondorio txarragoak izango ditulako?
H: baiii, ze moztu arte ezin dut ikusi
A: ya, eta hori nik erabaki dudalako, ezta?
H: eske, heldua izatea kriston txollua da!
A: ya… ze inpotentzia eta etsipen, ezta? Zuk ikusten dezu hemen helduak hartzen dituela erabakiak eta zuk ere zuri dagozkizun gauzetan erabakitzeko aukera izan nahi dezula, ezta?
H: bai.
A: ta zuk zer erabakiko zenun, ilia ez moztea? Edo beste momentu batean moztea?
H: neri ez zait axola moztea baino aspertu egiten naiz, asko tardatzen duzu
A: ya, zuk nahi duzuna mozteko momentua azkarra izatea da edo behintzat dibertidua, ez?
H: bai, eske aspertu egiten naiz…
A: Ea ondo ulertu dudan… zuk esango didazu, eh! Ilea moztea aspergarria eta luzea egiten zaizu, baina  prest egongo zinateke mozteko,  baldin eta momentu hori eramangarri eta dibertigarri egiteko modua aurkituko bagenu. Eta aurkitu edo ez, telebista ikustearekin ez banuke baldintzatuko. Ez dakit hori al dan esan nahi didazuna?
H: bai.
A: bale, ni ere desiratzen nago eta gusto handiz nahi det gure neuronak martxan jartzia momentu hori atseginagoa izateko… Bion artian sortu ditzakegu. Ba dezu ideiarik?
H: ba…. Ilea mozten ai zean bitartean ipuin bat edo… baino ez, ze ipuin asko beharko dira ze asko tardatzen dezu,… ta ez.
A: ze iruditzen, aitari zurekin kartetan jolasteko eskatzen badiogu moztu bitartean?
H: baino ezin da, ze eskuak toalla barruan edukitzen ditut, ze bestela ilea erortzen zait eta hazkura ematen dit…
A: ya, ba orduan kartetan ez
H: badakit!! telebista ikusi bitartean moztu ilea!
A: baleeee! noski! Hola biok nahi genuena batera egin dezakegu gainera!!!

Exijentziatik eskatzen ari garenean, haurra matxinatzera  eta oposizioan egotera gonbidatzen du gure jarrerak. Modu honetan guda aurreikusia dago.
Batetik, bi irtenbide bakarrik daude, ilea moztu eta dutxatu edo ez. Bestetik, heldua edo haurra inpotentzia, desesperazio eta frustrazioz beteta geratuko dira nahi duten hori ez lortzearren eta ulertuak ez izatearren.

Amak, guda honetatik irteteko aukeraketa bat egin du, gelditzearekin eta bere exijentziaren atzean zer dagoen ikusiaz eta haurraren oposizioarekin bat eginaz, ezezko horren atzean zerri baietz esaten ari den deskubritzen duenean. Orduan hasten da benetako komunikazioa eta beraien arteko armonia berreskuratzen da. Honek eramaten ditu egoera horretarako mila irtenbide daudela ohartzera eta haurraren sormen, fantasia eta imajinazioak bientzat komenigarri, praktiko eta burutsuarekin  topo egiteko aukerak zabaltzen dizkio.
Ez balute irtenbiderik topatuko ere, elkarren arteko ulermenaren, bakoitzaren ezagutzaren eta bategite horren gozamena edukiko lukete eta hori da, ziurrenik harremanean faltan botatzen dugun elikagai nagusietako bat. Eta dudarik gabe, gure seme alabei eman diezaiokegun inbertsio eta oparirik baliotsuena.

Guraso errespetagarriak izatea, haur errespetagarriak izateko biderik zuzenena izan daiteke. Geure eta gure haurraren jokaerak ulertuz eta hauei erantzunaz, konfiantzazko oinarriak eraikiko ditugu. Giro honetan oinarritutako haziak, norberaren beharrak errespetatuak diren momentuan,  bizitza osasuntsu eta eraginkor baterako aukera askoz gehiago izango ditu. Konfiantzazko oinarri hau da autoestimu indartsu baten eta elkar errespeturako klabea, gurasook seme alabentzat nahi duguna, dudarik gabe.