Tierra en lan manos blogetik ekarri dugu guraso.eus era honako artikulu hau, interesgarria delakoan.

Eskola, bizitzaz beteriko gune pedagogiko natural gisa

Hainbat urtez, ikastetxeko patioa , lasaitzera, energia ateratzera, mugitzera … irteteko espazio bat izan da. Ariketa egin ondoren eskola barrura itzuli eta lasaitasun eta kontzentrazio handieneko jarduerekin jarraitu ahal izateko.

Baina zer gertatuko litzateke da ikusmolde hori aldatuko bagenu? Eskolako kanpoko espazioa jolaserako eta ariketarako leku moduan baino zerbait gehiago izan al daitekeela sinistuko bagenu? Posible al da jolastokia ikasteko espazio gisa ere ulertzea?

Ez nuke nahi, jolas ordua , aisialdirako denbora hori ikasteko espazio bihurtzerik nahi, inondik inora ere . Aitzitik, haurrak etengabe ikasten ari direlako ideia transmititu nahi dut (Baita helduok ere, noski), beraz, barruko zein kanpoko espazioak, ederrak, estimulagarriak eta aukeretan aberatsak izan beharko lirateke.

Haurrak jolasten daudenean , gauzak behatzen dituztenean, bestearekin elkar eragiten dutenean … Egoera guztiek ikaskuntza posibleak aurkezten dizkiete. Zergatik ez baliatu jakin-min etengabe hori ikaskuntza-bideak marrazteko, eskolako eraikinaren barruan zein kanpoan?

Baina, agian galdetuko duzue, zergaitik eraldatu patio edo jolaslekua? . Ezin al du orain arte bezala distentsio gune hutsa izaten jarraitu. Ez al da nahikoa ikastetxe barruan egiten dutenarekin?

Gai honi buelta asko eman dizkiot, eta askotan, kontrako iritzien oinarrian aldaketarako beldurra eta erosotasuna egoten direla uste dut. Jolastokiaren kontzeptua eta eskola-espazioen erabilera eraldatzeko, “erosotasun-eremutik” irten behar da.
Haurrek dagoeneko barruan ikasten badute, zergatik konplikatu behar dugu bizitza orain? Zergatik inbertitu behar da energian horretan?

Gero eta ikerketa gehiago dago haurtzaroan kanpoan denbora igarotzeren eta naturaren onuren berri ematen dutenak. Zer ikastetxek, hezitzailek edo irakaslek utz dezakegu alde batera errealitate hori eta ikasgela barruan finkatuta jarraitu?

Nire ustez, argi eta garbi beharrezko eraldaketa bat da . Negua, 5etan iluntzen hasten denean dut gogoan. Haurrak eskolatik atera eta ia ez dute parkean ogitartekoa jateko aukerarik, iluntzean etxera jan behar izaten baitute . Oso denbora gutxi izan dute korrika eta salto egiteko, lagunekin luze eta lasai jolasteko, kanpoan helburu zehatzik gabe egoteko eta klasera itzultzeko ordua noiz izango zain egoteko.

Kasu askotan, haurrek ez dira naturarekin harreman gutxiengoa ahalbidetzen duten parkeetan egon ere egiten, nahiz eta azken ikerketen arabera, egunero 20 minutuz naturarekin harremana izateak mirariak egiten dituen eta gorputzarentzat eta adimenarentzat des estresatzaile boteretsua direla esan.

Asko hitz egiten da orain eskoletako jantokiez, eskaintzen diren menuez. Eztabaida puri-purian dago haurren osasunari eskolatik bertatik ere lagundu nahi zaio eta. Menuak orekatzen saiatzea, elikagai prozesatu jakin batzuk mugatzea, eta abar eskatzen da.

Haurrek ia lanaldi osoa ikastetxean igarotzen badute … eta orain badakigunez zein garrantzitsua eta beharrezkoa den naturarekin harremana izatea osasunerako, ongizaterako eta baita ikaskuntza prozesurako ere, Ikastetxeak naturarekin harreman hau ere eskaini beharko luke.

Adibidez, lurrarekin kontaktuan egoteak gure garunak serotonina jariatzen du, horrek burua lasaitzeaz gain ikasketarako prestatzen du garuna.

Baina haurrek eskola egunean zehar kanpoan denbora gehiago pasatzeko aukera izan dezaten, jolastokiaren ikuspegia aldatu behar dugu. Ez bakarrik aisialdirako leku gisa, baita haurren jakin-mina pizteko gai den leku gisa ere, ikaskuntzak egiteko leku bat, interesgune desberdinak dituen leku bat.

Baina zer egin edo ikas daiteke jolastokian?

  1. Naturaren eta ingurunearen ezagutza

Eskolako lorategian bertan landare eta loreak ikertu eta aztertu daitezke. Ingurunearen tipologia, hazkundea eta garapena, urtaroen araberako aldaketak … ezagutzea.

Inguru horretan bizi diren intsektu eta zomorroei buruz ere ikas daiteke … baita beste gauza askori buruz

2. Sentsazioen eta pertzepzioen zentzu estetikoa garatzea

Lorategi polit batean, landareez ez ezik, landareen kolore eta ehundurez ere ikas daiteke, baita horien konbinazioaz, edertasuna eta harmonia emango duten espezieak aukeratu …

Ez dugu zentzu estetiko hori garatzeaz hausnartzen . Zenbat ikaskuntza berri ekar ditzake kanpo-espazioak ikasgelak eskaintzen ez dituenak

3. Zaintza eta erantzukizuna

Landareak ureztatu egin behar dira hazteko eta elikatzeko. Eskolan animaliak badaude … Zer zaintza behar dute? Eta zer elikagai? Haurrak horren guztiaren partaide izan daitezke, eta beste izaki bizidun batzuen zaintzaren eta erantzukizunaren zentzua bereganatzen joan

4. Ingurumen-hezkuntza

Haurrak lorategiarekin duen loturaren bidez, ingurunearekiko eta espezie biziekiko errespetua sortzen da … Haurrek behatu dezakete, proposatu dezakete zer esku-hartze behar diren ingurunea zaintzeko, zeintzuk diren jarduera kaltegarriak …

Zer egin dezakegu Eskolako jolastokian ingurumena zaintzeko

5. Gorputz-hezkuntza

Kanpo espazioa izan da mugimendurako espazio nagusia beti, baina zein erronka aurkeztu daitezke futbol pistatik haratago?

Naturarekin harreman gehiago duen jolasleku batek, mugitzeko aukera anitz eskaintzen ditu, non haur bakoitzak bertan mugitzeko duen modua eta lekua aurkitzen dituen . Batzuek nahiago izango dute zuhaitzak igo edo salto handiak egitea, beste batzuek nahiago izango dituzte enbortxotik enbortxora egin litezkeen salto txiki neurtuak, beste batzuek korrika egin, ezkutatu … eta ez naiz ari futbol-pista ezabatzeaz edo ez kentzeaz, baizik eta ingurune naturalago bati esker mugimendurako aukera zabaltzeaz.


Zenbat eta mugimendu aukera gehiago izan, orduan eta haur gehiagok egingo dute ariketa, eta horrek zuzenean eragingo du haien ikaskuntzan, funtsezkoa baita mugimendua hori ikasketa prosezurako. Garuna oxigenatzen laguntzen du, gogo-aldartea hobetu, ikasteko aldartea sustatzen du eta kontzentrazioa eta memoria hobetzen ditu …

6. Jolas librea

Ingurune natural bat da jolas librea garatzeko leku aproposena. Ezer ez dago aurrez eraikita , baina dena da posible . Haurren irudimenak, beraien kezkek, modu batera edo bestera behar duten jolas mota bat garatzera eramango dituzte.

Jolas sinbolikotik, joko motorrera, arauen jokora … txoko iradokitzaile asko eskaintzen baditugu dena da posible kanpoan, elementuz edo jostailuz beteta egon gabe ere

7. Banakako edo talde txikietako jarduerak

Eskolako patioan ez dago ikasgelen banaketa klasikorik, gela bat adin-tarte bakoitzeko. Espazio horretan klase bat talde txikitan banatu daiteken eta jarduera jakin batzuk edo esploratzeko irteerak beste modu batean garatu.

8. Arteak

Antzerki lanak edo musika tailerrak ere egin daitezke kanpoaldean. Patio askotan “diziplina” hori aire zabalean garatzea ahalbidetzen duten antzokiak edo plazak sartu dira. Ez da gauza handirik behar … espazio bat mugatu, oihal bat lotu … eta antzoki bat daukagu.

Baina alderdi zehatz hauetaz haratago … Naturak beti harritu gaitzake. Ustekabeko elurtea, intsektu ezezagun baten aurkikuntza … Datuak bil ditzakegu, landareen inbentarioak egin, tenperaturak idatzi, euria jaso…

Jolastokia, jolas, ikaskuntza eta bizitza-testuinguru berri bat bezala

Berriro diot ez dudala nahi, besterik gabe, jolastokia ikaskuntzarako gune bihurtzea . Ez dut nahi jolas ordutik lasaitasuna eta jolasa desagertzerik, eta ezagutzak eskuratzeko denbora moduan ulertzea.

Alderantziz. Nire ustez, askatasunez bizitzeko denbora egon behar da, taldekideekin harremanak izateko denbora, jolasteko denbora, korrika egiteko denbora eta kanpoan salto egiteko denbora. Eta, hain zuzen ere, kanpoan eta naturarekin harremanean egotea zein garrantzitsua den ikusita … jolasorduko denbora lasai eta malguago horretaz gain (jolas-denboran pentsatzen dugunean burura datorkigun irudi hori) beste jarduera batzuk ere egin ahal izango lirateke eskolaren kanpoko espazioan.

Beste leku batetik habiatutako edo gidatutako jarduera batzuk. Kanpoko espazioak haurrengan pizgarri berri bat sortzeko aukera ere eskaintzen du. Beraien jakin minak beraien ikaskuntza prozesuaren gidari izateko aukera eskaintzen du.

kanpoan hezitzaileak alde batera utz dezake bere “hizlari” rola, eta haurren ondoan kokatu ikaskuntzan, biek naturaren magiaz eta edertasunarekin harritzen utziz eta elkarrekin erantzunak bilatuz.
Uste dut, ez dugula benetan aukera hau galdu behar. Eskolaren kanpoko espazioak gure haurren osasunerako eta geure osasunerako duen garrantziaz gain, leku garrantzitsu bat dela hazteko, garatzeko eta naturak ematen dituen estimulu guztiez baliatzeko .

Patioek edo jolaslekuek errealitatearekin eta bizitzarekin oso lotuta dagoen ikasteko modu bat ahalbidetzen dute. Izan ere, eskolak ez luke bizitzarako prestakuntza izan behar, ezta bizitzari buruzko ikaskuntza ere, bizitza beraren zati bat baizik.

Besarkada bat,

Clara