Itziar Bartolome 2010

Bizitza estimuluz beteta dago eta hauek oso garrantzitsuak dira pertsonak munduarekin duen harremana eraikitzeko orduan. Estimuluak mota askotakoak izan daitezke: doinu bat, janaria, besarkada bat, hitza, irudi bat, mugimendu bat, usain bat, objektu bat… baina zer gertatzen da estimuluak pilatzen zaizkigunean? Nola erantzuten dugu?

Gure izate arruntak estimuluei arreta eskaintzen die, berez. Estimuluak neurrian jasotzen ditugunean, hauek gure pentsamendua eta emozioak garatzen laguntzen digute. Aldiz, estimulu gehiegi jasotzen ditugunean, gure pentsamendua bizkortu egiten da eta horrek gure garapen armonikoa oztopa dezake.

Industrializazioaz geroztik, asko dira gure eguneroko bizitzan txertatu diren estimuluak: trafiko hotsa, lan makina erraldoien doinua, eskaparatez jositako kaleak, trenak eta hegazkinak, telebista, telefono eta interneta, lantegiko zarata,… naturaren doinu eta irudi lasaigarriak estaltzen dituzten estimuluak guztiak.

Telebista aurrean egotean, urrunago joan gabe, izaera ezberdindun 60 pertsona aurkez diezaizkigu ordu batean (iragarki, telesail, albistegien bitartez). Egungo haur batek, 7 urterekin, duela bi mende bizi zen 70 urteko nagusi batek baino informazio gehiago pilatu du bere memorian. Harrigarria da. Baina kontuz, informazioak ez du jakintza esan nahi eta!

Augusto Cury psikiatra eta pedagogo brasildarrak dio, gain estimulazio horrek gure pentsamenduan eragiten duela. Baina nola eragiten du?

SINTOMAK

Autorearen hitzetan “Pentsatzea oso ona da, baina gehiegi pentsatzea oso oso txarra da”.

Gehiegizko estimulazioak gure pentsatzeko modua aldatu duela eta Pentsamendu Azeleratuaren Sindromea (PAS) deitzen dion gaitza definitu du Cury-ek.

Gure jendartean, haur zein nagusiek sufritu dezakegu gaitz hori. Estimulu berriekiko dependentzia handia sortzen da. Beraz, estimulu berriak bilatuko ditu pertsona horrek etengabe. Hauek aurkitu ezean, antsietatea sentituko du, eta horrekin batera, lo txarto egitea, gauzak ahaztea, kontzentrazioaren gutxitzea, buruko mina, giharretako mina… sortu ahal zaizkio.

PAS sindromearen eraginez, egunerokotasunak eskaintzen dizkigun estimulu txikiekiko interesa galtzen da eta hauek ez digute plazerrik sorrarazten. Ondorioz, gure estimulu egarria ase ezinezko bihurtzen da.

Gaitz honen argazkia izan daiteke, jostailuz inguratuta egon arren aspertu egiten den haurrarena, eta asperdura ekiditzeko jostailu berri gehiago eskatzen dituena.

juguetes--647x350

ZER EGIN DEZAKEGU?

  • Lehengo urratsa, inguratzen gaituzten estimuluen kalitatea zaindu eta kantitatea gutxitzea da. Bide batez, isiltasun momentuak baloratu eta naturako doinu eta estimuluetara hurbiltzeko saiakerak egin.
  • Bestalde, zoriontasuna gauza ttipietan bilatzera bultzatzea: besarkada batean, lainoen mugimenduan, janarian, inguruko lagunekin konpartitzean…

 

  • Azkenik, amets egiteko ohitura berreskuratzea. Ametsak baitira gure motibazio pertsonala elikatu eta zoriontasunaren bidean jartzen gaituztenak!!!