aurren minbizia ez da batere ezaguna jendearentzat, beste gaixotasun asko baino ezezagunagoa hain zuzen. Jendeak badaki helduen minbiziak nolako garrantzia, intzidentzia duen, nolako larria izan daitekeen; baino haurren minbiziari buruz galdetuz gero, harridura eta sinesgogortasunarekin egingo dugu topo. Objetiboki, haur minbizia hor dago, bere errealitate gogor eta zailarekin.

Errealitate honetan,familien bidelagun den elkarte bat da Aspanogi. Guraso.eus  egitasmoan guraso elkarte eta gurasotasunarekin lotutako proiektu ezberdinak ezagutzen gabiltza elkarrizketen bitartez. Hona Hemen Aspanogikoei egindakoa.

fruits

Noiz eta nola sortu zenuten Aspanogi elkartea? Aspanogi 1996. urtean sortu zen Donostian, baino giza ekimenean 1998.urtean hasi zen. Eragindako lau familien ekimena izan zen.

-Azken urte hauetan nola garatu da elkartea? Gaur egun zein lan ildo nagusi dituzue? Hazten joan den heinean aldatzen joan da elkartea, bertako baliabideak eta zerbitzuak esaterako. Erabateko arreta eskaintzen jarraitu nahi dugu bai adin-txikiko gaixoari eta berefamiliari: giza eta arreta psikologikoa, ospitaleko egonaldia hobetzeko boluntarioak, jolaserako materiala, zaintzailea zaintzeko baliabideak —eguneko bazkari txartela ospitalean—…Gure leloetako bat da zaintzailea zaintzea. Elkarteko gurasoek ondo dakite zenbat sufritzen den haur minbiziarekin eta zein garrantzitsua den guraso bezala zaintzea aldamenean dagoen seme edo alaba gaixoari laguntzeko. Informazioa eta elkartasuna ere funtsezkoak dira guretzat. Gizarteak haur minbiziaren berri izan behar du, eta haurrek zein gurasoek beharrezko dutela denon laguntza.

-Gipuzkoa mailako elkartea da zuena, Euskal Herriko beste elkarteekin harremana baduzue? Bai. Bizkaian ASPANOVAS- Bizkaia dago eta Araban ASPANAFOHA. Harremana dugu biekin. Baita ere Haur Minbizidunen Gurasoen Euskal Federakundea den Umeekin ere.

piratas10

-Haurrak eta minbiziaezinlotudaitezkeenhitzakdirelairuditzenzaiguoraindik ere. Datuak eta zuenesperientzia, ordea, hordaude. Zoritxarrezhaurminbiziaerrealitatebat da. Askorentzatezezaguna eta arraroa. Gukelkartean 0-18 urtekohaurminbiziduneiarretaematendiegu. Urtean,Gipuzkoan, 20-25 kasutratatzendituzte Donostia Ospitalean. Zorionez %75-80 sendatuegiten da. Itxaropenerakodatua da hori.

Hauminbizia bizi izan duten familiek beraien esperientziatik laguntzen dituzte beste familia batzuk?Bai noski, elkartearen eginkizun garrantzitsuenetakoa familienarteko harremanak bultzatzea da. Elkarren artean laguntzea eta esperientziak elkarbanatzea. Familiak bakarrik senti ez daitezen egoera honen aurrean.

Zer da familiek gehien eskertzen dutena? Uneoroko arreta, bereziki ospitalean daudenean. Elkartea hor dagoela dituzten gabeziei aurre egiten laguntzeko eta desegindako puzzlearen piezak berriro ordenean jartzen laguntzeko. Haur minbiziaren diagnostikoaren aurrean familiak oso gaizki pasatzen du, emozionalki oso bortitza da eta egun batetik bestera bizimodua erabat aldatzen zaie.

Zuen elkartean boluntario lana ere egin daiteke. Zein da parte hartzeko bidea? Bai. Elkartean boluntarioak ditugu. Alde batetik ospitalean dauden haurrekin egoteko eta haien zaintzaileeiatseden une bat emateko, jolaserako, berriketaldietarako, une atsegin bat eskaintzeko…  Esparru berezia denezelkartetik behaketarako laguntza eskaintzen dugu. Bestetik boluntarioek informazio eta elkartasun ekintzetan parte hartzen dute: Haur Minbizidunaren Nazioarteko Egunean, Mobi Bike Eguneko jaialdian… Garbi duguna da boluntario gogotsuak eta baikorrak behar ditugula.