Beti gustatu izan zait idaztea, niretzako terapia moduko bat da. Barruko korapiloak askatzeko garaian ahoz esatea baina errazagoa egiten zait paperean (ordenagailuan) idaztea. Badaramatzat urte batzuk kolaborazio desberdinak eginez, bai on-line eta bai irrati desberdinetan, eta gustatzen zait. Duela hilabete batzuk guraso.eus-etik kolaboratzen hasteko aukera suertatu zitzaidan, gustura jaso nuen berria. Baina idatzi behar nuen gaia zein zen ohartu bezain pronto halako beldur batek gainditu ninduen.

bagiak-anorexia

 

ELIKADURA NAHASTEAK, gai potoloa eta zaila.

Nire aurkezpenean diodan bezala, oso ondo ezagutzen dudan gai bat da hau. Ez da erraza gaixotasun hau pasatu dugunontzat jendearen aurrean ‘biluztea’. Ez da erraza guretzako pasatutakoa kontatzea, ez baita erraza berriro ere gure pentsamenduak infernura itzultzea. Azkenean horra garamatza eta, horrelako edozein gaixotasunak.

Hala ere, gaixotasunetik baino, prebentziotik hitz egitea gustatuko litzaidake. Bizitzako beste arlo askotan bezala, gai honetan ere prebentzioak ikaragarrizko garrantzia duelako. Prebentzioan dago gakoa. Txiki-txikitatik gure seme-alabei oinarri sendoa ematea lortzen badugu, bai autoestimu, bai auto-kontzeptu eta bai bizitzako tresna onak badituzte, zailagoa izango da horrelako edo bestelako buruko gaixotasunetan erortzea.

Hogei urte pasa ditut gaixo, nire bizitzaren erdia eta Beldurrak jango nau izenburua jarri diot kolaborazio artikulu honi. Aurten egingo ditu bost urte ondo nagoela. Bidea ez da erraza izan, eta alde batetik pasatutakoa ahaztea gustatuko litzaidake. Baina bestalde, nire esperientziatik hitz egiten badut, agian pertsona bati lagunduko diot…edo biri… edo auskalo! Agian bost izango dira testu hauek irakurri eta barruak mugituko zaizkienak … beraz, mereziko duelakoan nago.

Batzuetan idaztea niretzako ez da erraza izango, iraganera buelta bat edo beste eman beharko dudalako, baina beldurrari ez diot jaten utziko, ez! Beldurrari aurre hartu behar zaio eta. Beldurrez josita gauden gizarte honetan hori da aurrena landu beharko genukeena. Saia gaitezen gure beldurrak identifikatzen, eta har ditzagun bidelagun. Beldurrek beti zerbait esan nahi baitigute, entzun diezaiegun eta atera dezagun bertatik gure barruko hoberena.

Ni saiatu, saiatuko naiz. Batzuetan ipuin moduan izango da (ikusi Izenik gabeko ipuina), beste batzuetan berriz gutun moduan (Ospitalean gaixo dagoen alabari gutuna). Zuk irakurri, eta esango didazu ea barruan zerbait mugitu zaizun edo ez.

Artikulua sareratzeko erabili genuen argazkia, Kaizen psikologia eta nutrizio zentruaren webgunetik hartu genuen.