Jazarpenaren edo bulling-aren gaineko hausnarketa interesgarria egiten du Malen Aldalurrek Zuzeu.eus atarian. Gai serioa da, eta larria. Beharrezkoa da erantzun egokiak eta eraginkorrak asmatzea, eta Aldalurrek egiten duen moduan autokritika egitea. Izan ere, “eskolak ez dira boteredunek ogitartekoak lapurtu eta betaurreko berrien kristalak hausten dizkizuten leku bakarrak”, irakurri diogu.

3531445744_ff195f5651_z

Arraroaren berezitasuna izenburupean Aldalurrek gogoratzen du nola txikitan homogeneoaren parte izaten ahalegintzen garen, multzoari jarraitzen. “Beldurra izaten zaio bazterrari, taldetik at geratzeari edo ezaugarri berezituak azaltzeari. Gogoan dut, konplize papera; handien, indartsuen eta normalen taldearen parte izateagatik ordaindu beharreko kontzientzia-zigorra. Norbaitentzat jolas-ordua trantze bilakatzean, autobus-bidaia egiteko bikoterik gabe geratzean, talde-aukeraketan azkena izatean… gogorarazten dizute, beste behin, arraroa zarela, berezia”.

Artikuluan azaltzen duenez “The bullig project” izeneko dokumentala ikusten ari zela ume eta gazte garaira begira jarri da eta autokritika egin du. “Neuk ere gehienetan korronteari jarraitu diot; neure arrarotasunak zanpatzen, gainerakoen oniritzia bilatzen, normaltasun estandarizatua imitatzen. Galtzetatik irteten ziren haragiengatik, garaia baino lehen hortzetara itsatsitako aparatuengatik, bere generoarekin bat ez zetozen portaera izateagatik edo janzkerak eramateagatik, betaurreko biribilengatik… edozein izan daiteke burlarako arrazoia (aitzakia). Konplize baino gehiago ere izango nintzen akaso, norbait txikiarazten neu handitzeko asmotan. Baztertua ere bai, inoiz, malkoetan aurkitu nahirik nire arrarotasun madarikatuaren zergatia. Baina ume garaian erreza da botere gune batetik bestera pasatzea; goitik behera eta behetik gora. Arazoa da, boterera iristean ahaztu egiten zaigula zer zen azpian egotea, eta erdian gaudenean, errazagoa da botereari men egitea kontraboteretik iraultzea baino. (…) Atzera begirako autokritika zintzo batean nenbilela konturatu naiz, oraindik ere, antzera gertatzen zaidala. Txikitan egin nituen/genituen/ zizkidaten barrabaskerien atzean ezkutatzen diren krudelkeria txiki-handiak oraindik ere egiten ditudala/dizkidatela”.

Aldalurrek ohartarazten du: “Matoien konplize den gizarte batek eskoletatik kanpora ere lan egin beharko du bortizki eta sotilki arraro izatea leporatuta kondenatutakoei amnistia emateko”.

Artikulua osorik hemen.

Argazkiaren iturria hemen.